داروهایی که برای درمان سیاتیک تجویز میشوند معمولاً شامل مسکنها، شلکننده عضلات، داروهای ضدافسردگی، ضد صرع، پمادها و داروهای تزریقی میشوند. از آنجایی که این داروها نقش تسکیندهنده علائم را داشته و عامل اصلی سیاتیک را درمان نمیکنند، معمولاً در کنار سایر درمانهای محافظهکارانه از جمله فیزیوتراپی، انجام حرکات اصلاحی، طب سوزنی، آبدرمانی و غیره برای بهبود دردهای خفیف تا متوسط و جراحی برای درمان دردهای شدید، تجویز میشوند. مصرف داروها میتوانند با عوارض جانبی همراه باشند، بنابراین در صورتی که پس از ۸ هفته با وجود مصرف دارو، درد ناشی از سیاتیک تسکین پیدا نکرد، حتماً به پزشک مراجعه کرده و درمان درد سیاتیک خود را آغاز کنید. در صورتی که درمانهای محافظهکارانه و مصرف دارو برای درمان سیاتیک کارساز نباشند و سیاتیک ناشی از عارضههایی مانند دیسک کمر یا تنگی کانال نخاع باشد، پزشک ممکن است عمل جراحی را مورد بررسی قرار دهد.
آیا واقعاً دارو روی سیاتیک اثر درمانی دارد؟
مصرف دارو به تنهایی عامل اصلی سیاتیک را درمان نمیکند، بلکه تنها باعث تسکین موقتی درد میشود. در نتیجه داروها را باید بهعنوان درمان مکمل در کنار سایر روشهای درمانی مصرف کرد. انواع مختلفی از داروها برای مدیریت درد سیاتیک تجویز میشوند و بسته به نوع دارو میتوانند برخی از علائم سیاتیک را مدیریت کنند:
- کاهش التهاب: اگر دردهای سیاتیکی با التهاب بافتهای اطراف یا خود عصب سیاتیک همراه باشد، مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی میتوانند منجر به کاهش تورم و درد ناشی از التهاب شوند.
- ایجاد اثر بیحسی و کاهش درد: برخی از داروهای سیاتیک از جمله پمادها و داروهای تزریقی، دارای ترکیبات بیحسکننده هستند که منجر به عدم احساس درد میشوند. هرچند، با از بین رفتن اثر بیحسی، درد مجدداً عود میکند. همچنین داروهای مسکن و ضدافسردگی از طریق کاهش التهاب و تغییر نحوهی درک مغز از درد منجر به کاهش درد سیاتیک میشوند.
- کاهش اسپاسم عضلانی: داروهای شلکننده عضلات با مهار سیگنالهای عصبی در مغز و نخاع، اسپاسم عضلانی را کاهش داده و درد سیاتیک ناشی از اسپاسم عضلانی را بهبود میدهند.
- بهبود عملکرد بیمار: داروهای سیاتیک از طریق کاهش التهاب و درد، ناتوانی حرکتی را کاهش داده و منجر به بهبود عملکرد میشوند.
- بیاختیاری ادرار و مدفوع
- اختلال جنسی (نعوظ)
- بیحسی و فلج شدن پا
- تداوم درد بیش از ۸ هفته با وجود انجام درمانهای محافظهکارانه و مصرف دارو
انواع داروها برای درمان سیاتیک
داروهای درمان سیاتیک شامل مسکنها، شلکننده عضلات، داروهای ضدافسردگی، داروهای ضد صرع، پمادها و داروهای تزریقی میباشند.
داروهای مسکن
مسکنها از جمله داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) و اُپیوئیدها (Opioid)، داروهایی هستند که با کاهش التهاب و با تغییر درک مغز از درد، اقدام به تسکین درد میکنند. در واقع مسکنها، سیگنالهای درد را مسدود کرده و مانع از رسیدن پیام درد به مغز شده یا در تفسیر این سیگنالها توسط مغز تداخل ایجاد میکنند. مسکنها برای تسکین کوتاهمدت درد، مفید بوده و عامل اصلی درد را از بین نمیبرند.
عوارض: مسکنهای ضدالتهابی به طور کلی بیخطر هستند، اما در صورت استفاده طولانیمدت یا در دوزهای بسیار زیاد، میتوانند عوارضی از جمله اسهال، یبوست، حالت تهوع یا زخم معده را ایجاد کنند. مسکنهای اُپیوئیدی نیز ممکن است عوارض مشابهی را به دنبال داشته باشند. با این وجود، مصرف این مسکنها باید تحت نظر پزشک باشد، چرا که میتوانند باعث وابستگی فیزیکی و اعتیاد شوند.
برخی از مسکنهای رایج تجویز شده برای سیاتیک را میتوانید در جدول زیر مشاهده کنید:
| دارو | دوز استاندارد | میزان تأثیرگذاری |
|---|---|---|
| ناپروکسن | ۲۵۰ تا ۵۰۰ میلیگرم، دو بار در روز | درمان کوتاهمدت التهاب و دردهای خفیف تا متوسط، تسکین درد ۸ تا ۱۲ ساعت ادامه دارد |
| ایبوپروفن | ۲۰۰ میلیگرم هر چهار تا شش ساعت | اثری مشابه با ناپروکسن، تسکین درد بین ۴ تا ۶ ساعت ادامه دارد |
| دیکلوفناک | ۲۵ میلیگرم، چهار بار در روز | تأثیر بهتر در کاهش درد نسبت به سایر مسکنها |
| سلکوکسیب | دوز اول ۴۰۰ میلیگرم، سپس ۲۰۰ میلیگرم ۲ بار در روز در صورت نیاز | اثری مشابه با ناپروکسن و ایبوپروفن |
| استامینوفن کدئین | دوز ۲۰/۳۰۰ (۳۰۰ میلیگرم استامینوفن و ۲۰ میلیگرم کدئین)، هر چهار تا شش ساعت | تأثیرگذاری کوتاهمدت و گاهاً بدون تأثیر در کاهش درد متوسط تا شدید سیاتیک |
داروهای شلکننده عضلات
شلکنندههای عضلانی با کاهش اسپاسم و گرفتگی عضلات، فشار بر عصب سیاتیک را کاهش داده و درد را تسکین میدهند. این داروها، با آرام کردن انقباضات عضلانی، باعث آرامش بیشتر عضلات، کاهش فشار بر عصب سیاتیک و در نتیجه کاهش درد و بهبود حرکت میشوند. داروهای شلکننده عضلات میتوانند درد سیاتیک را در کوتاه مدت تسکین دهند، اما هنوز تأثیر آنها در تسکین درد سیاتیک مزمن ثابت نشده است.
برخی از داروهای رایج شلکننده عضلات که برای سیاتیک تجویز میشوند را میتوانید در جدول زیر مشاهده کنید:
| دارو | دوز استاندارد | میزان تأثیرگذاری |
|---|---|---|
| باکلوفن | در ابتدا، ۵ میلیگرم ۳ بار در روز؛ پزشک ممکن است هر ۳ روز دوز شما را ۵ میلیگرم افزایش دهد تا زمانی که به پاسخ مطلوب برسد. با این حال، دوز بیش از ۸۰ میلیگرم در روز مجاز نیست. | شلکننده قوی عضلات، کاهش دردهای متوسط تا شدید سیاتیک ناشی از گرفتگی عضلات |
| تیزانیدین | در ابتدا ۲ میلیگرم هر ۶ تا ۸ ساعت | اثری مشابه با باکلوفن با عوارض جانبی کمتر |
| کاریسوپرودول | ۲۵۰ تا ۳۵۰ میلیگرم، سه بار در روز | تأثیرگذاری در دردهای متوسط سیاتیک |
| سیکلوبنزاپرین | ۱۰ میلیگرم ۳ بار در روز؛ نباید بیش از ۶۰ میلیگرم در روز مصرف شود | تأثیرگذاری بیشتر برای دردهای حاد و غیر مزمن |
| متوکاربامول | در ابتدا، سه قرص ۵۰۰ میلیگرمی یا دو قرص ۷۵۰ میلیگرمی (در مجموع ۱۵۰۰ میلیگرم در هر دوز)، چهار بار در روز؛ پزشک ممکن است دوز را در صورت نیاز تغییر دهد | دارای تأثیر کوتاهمدت، تأثیرگذاری کمتر برای دردهای شدید سیاتیک |
| متاکسالون | ۸۰۰ میلیگرم، سه تا چهار بار در روز | درمان کوتاهمدت درد سیاتیک ناشی از اسپاسم عضلانی |
داروهای ضدافسردگی
برخلاف نام این داروها، مصرف برخی از داروهای ضدافسردگی برای درمان دردهای مزمن نیز تأیید شدهاند و لزوماً برای درمان افسردگی تجویز نمیشوند. دو نوع رایج از داروهای ضدافسردگی عبارتاند از مهارکنندههای بازجذب سروتونین و نوراپینفرین (SSRI)، مانند دولوکستین و همچنین ضدافسردگیهای سهحلقهای (TCAs) مانند آمیتریپتیلین و نورتریپتیلین.
داروهای ضدافسردگی با جلوگیری از بازجذب برخی از انتقالدهندههای عصبی مانند سروتونین و نورآدرنالین، که وظیفه انتقال پیامهای درد به مغز را دارند، به کاهش احساس درد در سیاتیک کمک میکنند.
عوارض: داروهای ضد افسردگی ممکن است برخی عوارض جانبی مانند از دست دادن موقتی اشتها، حالت تهوع، یبوست، اسهال و خشکی دهان را به دنبال داشته باشند.
برخی از داروهای رایج ضدافسردگی تجویز شده برای سیاتیک را در جدول زیر میتوانید مشاهده کنید:
| دارو | دوز استاندارد | میزان تأثیرگذاری |
|---|---|---|
| آمیتریپتیلین | ۲۵ تا ۷۵ میلیگرم در روز | مورد استفاده برای درمان سیاتیک مزمن؛ به عنوان درمان اولیه سیاتیک توصیه نمیشود؛ یک تا دو هفته تا مشاهده تأثیرگذاری طول میکشد |
| نورتریپتیلین | حداکثر ۷۵ میلیگرم در روز | اثری مشابه با آمیتریپتیلین، به دلیل عوارض جانبی کمتر گاهاً به آمیتریپتیلین ترجیح داده میشود |
| دولوکستین | ۶۰ میلیگرم در روز؛ برخی از بیماران ممکن است با ۳۰ میلیگرم در روز به مدت ۱ هفته قبل از افزایش دوز به ۶۰ میلیگرم شروع کنند | اثربخشی بالاتری نسبت به آمیتریپتیلین در کاهش درد دارد |
داروهای ضد صرع
داروهای ضد صرع یا ضد تشنج، معمولاً برای مدیریتهای دردهای عصبی مانند دردهای مرتبط با سیاتیک استفاده میشوند. این داروها با تثبیت فعالیتهای الکتریکی غیرطبیعی در سیستم عصبی، انتقال پیامهای درد به مغز را کاهش داده و در نتیجه باعث تسکین درد میشوند.
عوارض: مصرف داروهای ضد صرع ممکن است با عوارضی از جمله خوابآلودگی، سرگیجه، سردرد، حالت تهوع و استفراغ، خشکی دهان و افزایش وزن همراه باشند.
برخی از داروهای ضد صرع تجویز شده برای سیاتیک را میتوانید در جدول زیر مشاهده کنید:
| دارو | دوز استاندارد | میزان تأثیرگذاری |
|---|---|---|
| گاباپنتین | ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیگرم، سه بار در روز | تسکین محدود درد سیاتیک |
| پرگابالین | در ابتدا، ۷۵ میلیگرم، دو بار در روز. پزشک ممکن است دوز را در صورت نیاز تغییر دهد. با این حال، دوز معمولاً بیش از ۶۰۰ میلیگرم در روز نیست | عوارض جانبی کمتر و تأثیر مطلوبتری در کاهش درد نسبت به گاباپنتین دارد |
پماد و چسبهای ضد درد
داروهای موضعی از جمله ژلها، پمادها و کرمها به عنوان تسکیندهنده موضعی و فوری درد شناخته میشوند. اگرچه کرمها و پمادهای ضددرد در فرمولهای مختلفی موجود هستند، اما رایجترین نوع آنها شامل ترکیباتی از مواد بیحسکننده و ضدالتهابی هستند.
این نوع پمادها حاوی مواد ضد تحریککنندهای هستند که با ایجاد حسی متفاوت در همان ناحیه از پوست، احساس دیگری را به جای درد به مغز منتقل میکنند. پمادهای متیل سالیسیلات و کپسایسین هر دو ضد تحریک بوده که به ترتیب باعث ایجاد احساس خنکی و احساس گرما در پوست میشوند. پماد منتول نیز پوست را خنک کرده و عملکردی شبیه کمپرس یخ دارد. برخی دیگر از پمادها از جمله پماد CBD، از طریق کاهش التهاب به تسکین درد سیاتیک کمک میکنند.
از دیگر تسکیندهندههای درد، چسبهای ضد درد هستند که به سطح پوست چسبیده و ترکیبات ضددرد خاصی دارند که از طریق لایههای پوست نفوذ کرده و وارد جریان خون میشوند. این چسبها برای کنترل درد حاد (کوتاه مدت) روی پوست و در نزدیکی محل درد، چسبانده میشوند. با این حال، توجه به این نکته اهمیت دارد که این چسبها سیاتیک را درمان نمیکنند و فقط به طور موقت درد را کاهش میدهند.
عوارض: در برخی از افراد استفاده از پمادهای موضعی ممکن است با واکنش آلرژیک، خارش، سوزش یا قرمزی پوست در محل اعمال پماد، همراه باشد.
| دارو | تعداد دفعات استفاده | میزان تأثیرگذاری |
|---|---|---|
| متیل سالیسیلات | یک لایه نازک از پماد را روی ناحیهی دردناک بمالید؛ بیش از ۳ تا ۴ بار در روز استفاده نشود | تسکین دردهای جزئی سیاتیک |
| ترولامین سالیسیلات | یک لایه نازک از پماد را روی ناحیهی دردناک بمالید؛ بیش از ۳ تا ۴ بار در روز استفاده نشود | تسکین دردهای جزئی سیاتیک |
| منتول | یک لایه نازک از دارو را روی ناحیهی دردناک بمالید؛ بیش از ۳ تا ۴ بار در روز استفاده نشود | تسکین دردهای خفیف تا متوسط |
| کپسایسین | ۳ یا ۴ بار در روز استفاده کرده و به خوبی محل درد را مالش دهید | تسکین دردهای خفیف تا متوسط |
| پماد CBD | برای یافتن دوز مناسب، از مقادیر کمتر ۵ تا ۱۰ میلیگرم در روز شروع کرده و به تدریج دوز را بالا ببرید؛ برای اطمینان از جذب بهتر به خوبی محل دردناک را ماساژ دهید | تسکین دردهای جزئی سیاتیک، نیاز به تحقیقات بیشتر برای ارزیابی کارایی |
| چسب ضد درد | یک یا دو بار در روز، بیشتر از ۱۲ ساعت بر روی پوست باقی نماند | تسکین دردهای حاد سیاتیک |
داروهای تزریقی
داروهای تزریقی سیاتیک، مستقیماً به اعصاب آسیبدیده یا ملتهب منتقل شده و منجر به ایجاد بیحسی، تسکین درد و کاهش التهاب میشوند. این رویکرد در مقایسه با داروهای خوراکی، عملکرد بهتری را در مدیریت درد نشان دادهاند.
تسکین درد با داروهای تزریقی را میتوان به دو روش تزریق اپیدورال و بلوک عصبی انجام داد:
- تزریق اپیدورال: تزریق اپیدورال شامل تزریق داروهای بیحسکننده و کورتیکواستروئیدها به فضای اپیدورال ستون فقرات است. در فضای اپیدورال عروق خونی، بافت همبند، چربی و ریشههای عصبی نخاع قرار دارند. هدف از تزریق اپیدورال، تسکین درد در ریشههای عصب ملتهب و تحریکشده نخاع است.
- بلوک عصبی: بلوک عصبی همانند داروهای مورد استفاده در تزریق اپیدورال، حاوی استروئید و بیحسکننده هستند. با این وجود عملکرد متفاوتی نسبت به تزریق اپیدورال دارند، چرا که داروهای تزریقشده در بلوک عصبی به جای فضای اپیدورال، یک ریشه عصبی خاص را هدف قرار میدهند.
در بلوک عصبی برای درمان درد سیاتیک، پزشک ترکیب استروئید و بیحسکننده را در اطراف ریشه عصب خاصی که به عصب سیاتیک متصل میشود، تزریق میکند و در نتیجه باعث کاهش درد سیاتیک میشود.
داروی گیاهی سیاتیک در طب سنتی!
در حالی که درمانهای مختلفی برای سیاتیک وجود دارد، برخی ترجیح میدهند از داروهای طبیعی مانند گیاهان دارویی و روغنها استفاده کنند. برخی از گیاهان دارویی که برای تسکین درد سیاتیک استفاده و تبلیغ میشوند عبارتاند از: زردچوبه، زنجبیل، بابونه، روغن سیاهدانه، خار مریم، سرکه سیب، آلوئهورا، ریشه سنبلالطیب و اسانس رزماری. هرچند مطالعات مختلف تأثیر برخی از داروهای گیاهی از جمله در پمادهایی مانند کپسایسین را در کاهش درد تأیید کردهاند (منبع)، با این وجود به مطالعات بیشتر و کاملتری برای ارزیابی اثر گیاهان دارویی در درمان درد سیاتیک نیاز است.
مهم است به یاد داشته باشید که این گیاهان احتمالاً از طریق بهبود سلامت کلی بدن، علائم و درد سیاتیک را تا حدودی تسکین میدهند و ممکن است ارتباط مستقیمی با سیاتیک نداشته باشند. اما در نهایت علت اصلی سیاتیک را درمان نمیکنند و در نتیجه نباید جایگزین درمان پزشکی شوند.
همچنین استفاده از داروهای گیاهی بدون تجویز پزشک یا استفاده از داروهای گیاهی غیر استاندارد ممکن است مشکلات زیر را به دنبال داشته باشد:
- ناراحتی معده
- بیخوابی
- درد عضلانی
- تداخل برخی از داروهای گیاهی با داروهای تجویز شده
داروهای سیاتیک را چگونه مصرف کنم؟
مصرف دارو برای کاهش درد سیاتیک حتماً باید تحت نظر پزشک صورت بگیرد. باید از داروهای مناسب و به روش درست استفاده شود. پزشک برای درمان سیاتیک، با توجه به نوع درد، شدت درد و نحوه واکنش بدن به دارو و دوز مصرفی آن، اقدام به تجویز دارو میکند. در ادامه درباره اینکه پزشک چطور و باتوجه به شرایطی هر گروه از داروها را تجویز میکند، صحبت میکنیم:
- مسکنهای ضدالتهاب غیراستروئیدی: معمولاً پزشکان به منظور کاهش درد و التهاب در ستون فقرات، عضلات و بافتهای مجاور عصب سیاتیک، داروهای ضدالتهاب از جمله ایبوپروفن و ناپروکسن را تجویز میکنند. هیچ دوز استاندارد توصیه شدهای برای مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی جهت کاهش درد سیاتیک وجود ندارد و هر پزشک با توجه به تشخیص شدت درد، اقدام به تجویز دوز مناسب این داروها میکند. بنابراین دستورالعملهای پزشک را در مصرف این داروها برای تأثیرگذاری بیشتر آن دنبال کنید.
- مسکنهای اُپیوئیدی: اگر درد سیاتیک شما شدیدتر شود، پزشک ممکن است داروهای مسکن قویتری را تجویز کند. مسکنهای اُپیوئیدی معمولاً در صورت مصرف کوتاهمدت و با تجویز پزشک بیخطر هستند، اما همیشه نگرانی در مورد اعتیاد و وابستگی به این مسکنها وجود دارد. به همین دلیل پزشکان در تجویز این داروها نهایت احتیاط را به کار میبرند و فقط در شرایطی که درد سیاتیک فرد را به شدت اذیت میکند، تجویز میکنند.
- شلکنندههای عضلات: در صورتی که پزشک به همراه درد سیاتیک، نشانههایی از اسپاسم و گرفتگی عضلانی مشاهده کند، داروهای شلکننده عضلات را برای کاهش درد تجویز میکند. این داروها درد حاد سیاتیک ناشی از گرفتگی عضلات را کاهش میدهند.
- داروهای ضد افسردگی: داروهای ضدافسردگی معمولاً زمانی برای تسکین درد سیاتیک تجویز میشوند که درد سیاتیک به حالت مزمن خود رسیده باشد. با توجه به اینکه نتایج تسکین درد این نوع از داروها پس از چند هفته خود را نشان میدهند، ممکن است پزشک در کنار داروهای ضد افسردگی، سایر داروها را نیز تجویز کند.
- داروهای ضد صرع: در مواردی که عصب سیاتیک تحریک شده باشد، ممکن است پزشک اقدام به تجویز داروهای ضد صرع کند.
- داروهای تزریقی: پزشکان معمولاً زمانی که درد سیاتیک ناتوانکننده است و در عملکرد روزانه او اخلال ایجاد کرده است، اقدام به تجویز داروهای تزریقی میکنند.
در صورتی که تصمیم به مصرف دارو برای درمان درد سیاتیک دارید، حتماً ابتدا با پزشک مشورت کنید. مصرف خودسرانه دارو میتواند مشکلات زیر را به همراه داشته باشد:
- پوشش موقت علائم و تأخیر در دریافت درمان مناسب
- درمان نکردن علت اصلی عارضه
- مصرف داروی نامرتبط با عارضه
- مصرف دوز نامناسب دارو
- تداخلات دارویی خطرناک
- سرگیجه، استفراغ و حالت تهوع
- افسردگی و اختلالات جنسی
اگر با مصرف دارو خوب نشدم چه کار کنم؟
پزشکان معمولاً برای درمان سیاتیک، در افرادی که کاندید جراحیهایی مانند جراحی دیسک کمر یا رفع تنگی کانال نخاعی نیستند، گزینههای غیرتهاجمی را توصیه میکنند. روشهای درمان سیاتیک میتواند موارد زیر را شامل شود:
- فیزیوتراپی: پزشکان اغلب فیزیوتراپی را به عنوان یک اقدام اولیه برای درمان سیاتیک توصیه میکنند. فیزیوتراپی میتواند با تقویت عضلات، کاهش التهاب و بهبود کلی عملکرد بدن در مدیریت درد ناشی از سیاتیک نقش بسیار مثبتی داشته باشد. برخی از حرکات اصلاحی و ورزشهای کششی میتوانند با گردش مناسب خون باعث کاهش التهاب و بهبود وضعیت کلی بدن شوند.
- آبدرمانی: یکی از روشهای درمانی مکمل که در کنار فیزیوتراپی انجام میشود، آبدرمانی است. این روش شامل انجام تمرینات و فعالیتها در یک استخر آب گرم است. آبدرمانی منجر به بهبود گردش خون و کاهش التهاب، کاهش اسپاسم عضلانی و در نتیجه کاهش فشار بر عصب سیاتیک میشود.
- طب سوزنی: طب سوزنی با استفاده از سوزنهای ریز منجر به بهبود جریان خون، تحریک ترشح اندورفین و سایر تسکیندهندههای طبیعی در بدن میشود و درد را به این روش کاهش میدهد. طب سوزنی نقاط خاصی را روی بدن هدف قرار میدهد که این نقاط برای درمان سیاتیک در اطراف کمر، باسن و پاها یافت میشوند.
- کایروپراکتیک: کایروپراکتیک یا درمان دستی یک روش درمانی بدون نیاز به دارو است که در آن پزشک با حرکتدادن مهرههای ستون فقرات، به کاهش فشار و بهبود نسبی درد در ناحیه ستون فقرات و ریشه عصب سیاتیک کمک میکند.
- جراحی: جراحی معمولاً زمانی انجام میشود که مشکل زمینهای سیاتیک با سایر درمانهای غیرتهاجمی دیگر درمان نشده باشد و با علائمی همچون ضعف شدید، بیاختیاری ادرار و مدفوع همراه باشد. جراحی با توجه به علت زمینهای به روشهای مختلف از جمله جراحی لیزری، جراحی میکروسکوپی برای دیسک کمر و جراحی لامینکتومی برای رفع تنگی کانال نخاعی انجام میشود.
سوالات متداول
بهترین درمان برای سیاتیک چیست؟
در صورتی که سیاتیک خفیف باشد، روشهای درمانی از جمله کمپرس یخ و کمپرس آب گرم، داروهای مسکن بدون نسخه و ورزشهای کششی و تقویتی ممکن است کمککننده باشند. برای درد شدیدتر، پزشک ممکن است فیزیوتراپی، تزریق استروئید یا جراحی درمان علت زمینهای را توصیه کند.
بهترین و قویترین مسکن برای درد سیاتیک کدام است؟
داروهای مسکن ضدالتهاب غیراستروئیدی، مانند ایبوپروفن، ناپروکسن یا دیکلوفناک میتوانند به کاهش درد و علائم ناشی از سیاتیک کمک کنند. بهتر است این داروها را فقط طبق دستور مصرف کنید.
کدام دارو درد سیاتیک را فوراً متوقف میکند؟
مسکنهای قوی از جمله اُپیوئیدها عملکرد سریعی در کاهش درد و علائم سیاتیک دارند.
آیا میتوانم بدون مراجعه به پزشک و با مصرف دارو سیاتیک را درمان کنم؟
داروها علت بروز سیاتیک را درمان نمیکنند و تنها باعث تسکین کوتاهمدت درد میشوند. در صورت مصرف خودسرانه دارو، ممکن است علت اصلی سیاتیک پیشروی کرده و برای درمان آن در آینده به درمانهای تهاجمیتر نیاز پیدا کنید. بنابراین در صورتی که ۴ تا ۸ هفته پس از مصرف دارو، درد سیاتیک بهبود نیافت حتماً به پزشک مراجعه کنید.
آیا دیازپام برای سیاتیک مفید است؟
گاهی اوقات برای اسپاسم عضلانی ممکن است دیازپام نیز تجویز شود. اگر درد باقی بماند، داروهایی مانند آمیتریپتیلین، گاباپنتین یا پرگابالین نیز ممکن است در نظر گرفته شوند.
آیا لیدوکائین به درمان سیاتیک کمک میکند؟
یکی از گزینههای رایج تسکین دردهای عضلانی، استفاده از چسبهای ضد درد لیدوکائین هستند که معمولاً برای تسکین درد در ناحیه کمر استفاده میشوند. زمانی که این چسبها مستقیماً روی ناحیهی دردناک قرار بگیرند، ممکن است به تسکین درد سیاتیک کمک کنند.
آیا دگزامتازون به درمان سیاتیک کمک میکند؟
دگزامتازون یک داروی کورتیکواستروئیدی است که میتواند تا حدودی باعث بهبود عملکرد و تسکین درد سیاتیک شود، خصوصاً اگر عصب سیاتیک دچار التهاب نیز شده باشد.
آیا ترامادول برای درمان سیاتیک مفید است؟
ترامادول میتواند درد ناشی از سیاتیک را کاهش دهد، اما همچنان علت زمینهای بروز درد سیاتیک را درمان نمیکند. همچنین ترامادول یک داروی مخدر قوی است که خطراتی مانند وابستگی و اعتیاد را به همراه دارد. مسکنهایی مانند دیکلوفناک، سلکوکسیب، ناپروکسن و غیره هستند که تأثیرات مشابهی داشته و عوارض کمتری را به دنبال دارند.
آیا مصرف مکمل ویتامین B12 به درمان سیاتیک کمک میکند؟
ویتامین B12 به میلین، غشایی که اعصاب را پوشانده و نقش مهمی در عملکرد عصبی دارد، کمک میکند.
آیا امگا ۳ به سیاتیک کمک میکند؟
اسیدهای چرب امگا ۳ که در غذاهایی مانند ماهی، دانهای کتان و گردو یافت میشود و به صورت مکمل نیز موجود است، دارای خواص ضدالتهابی است و میتواند در صورت ملتهببودن عصب سیاتیک منجر به کاهش التهاب بدن شود.
آیا منیزیم برای درمان سیاتیک خوب است؟
مکمل منیزیم ممکن است به کاهش التهاب و بهبود درد عصب سیاتیک کمک کند.
منیزیم یک ماده معدنی ضروری است که در عملکرد عضلات و انتقال پیامهای عصبی نقش بسیار مهمی دارد. منیزیم خواص شلکنندگی عضلات را نیز دارا است و کمبود آن در بدن میتواند به گرفتگی و اسپاسم عضلانی کمک کند.
چه نوشیدنی برای درد سیاتیک مفید است؟
آب باید جزء اصلی هر رژیم غذایی باشد، به ویژه برای کسانی که به دنبال کاهش درد عصبی هستند. نوشیدن مایعات به خصوص آب در طول روز، برای کاهش التهاب و جلوگیری از تحریک گیرندههای درد بسیار مهم است.
چه چیزی درد سیاتیک را بدتر میکند؟
در حالی که مقداری استراحت میتواند برای تسکین درد سیاتیک مفید باشد، کمتحرکی بیش از حد نیز میتواند درد را بدتر کند. هنگامی که احساس بهتری پیدا کردید، پیادهرویهای کوتاه، تمرینات فیزیوتراپی و فعال ماندن میتواند به کاهش درد کمک کند.
