جراحی دیسک و ستون فقرات گردن، پشت و کمر

در این مقاله به شرح و توضیح کامل دو عمل جراحی دیسک کمر، جراحی دیسک گردن و انواع روش هایی که برای این عمل ها وجود دارد پرداخته می شود.

در این مقاله به شرح و توضیح کامل دو عمل جراحی دیسک کمر، جراحی دیسک گردن و انواع روش هایی که امروزه برای این عمل ها وجود دارد پرداخته می شود. انواع روش هایی که این روزها برای جراحی دیسک کمر مورد استفاده قرار می گیرند شامل، جراحی لامینکتومی، جراحی به کمک لیزر، جراحی میکروسکوپی، جراحی آندوسکوپی و تزریق های اپیدورال می باشند.

جراحی دیسک گردن را نیز می توان با استفاده از روش های جراحی از جلوی گردن، جراحی از پشت گردن، جراحی همزمان یا ۳۶۰ درجه و جراحی به کمک لیزر انجام داد. انتخاب هر کدام از این روش ها برحسب شرایط بیمار صورت می گیرد.

جراحی دیسک کمر:

زمانی که در یکی از اعضای بدن انسان پارگی اتفاق می افتد. برای بهبود و ترمیم این پارگی نیاز است که دو بافت همنام در مقابل هم قرار بگیرند و بین این دو بافت همنام یک بافت غیر همنامی قرار نگیرد؛ مثلا در صورت پاره شده عضلات، بین دو عضله، استخوانی قرار نگرفته باشد؛ تا عضله بتواند به راحتی جوش بخورد. وجود جسم خارجی در داخل پوست نیز مانع جوش خوردن آن و یا پاره شدن مجدد آن بعد از جوش خوردگی می شود. در پارگی های دیسک کمر، نیز چنین اتفاقی رخ می دهد و هسته ی خارج شده ی دیسک مانع از اتصال و جوش خوردن حلقه ی پاره شده ی آن می گردد. در جراحی دیسک کمر، هسته ی دیسک توسط جراح برداشته می شود در نتیجه دو سر حلقه ی دیسک، بدون هیچ مانعی به هم می رسند و جوش می خورند و دیسک ترمیم می گردد. این جراحی معمولا در بیمارانی انجام می شود که به روش های درمانی ساده تر و غیر جراحی پاسخ نداده اند.

درصد موفقیت جراحی دیسک کمر، معمولا بین ۷۰ تا ۸۰ درصد می باشد. در ۲۰ تا ۳۰ درصد از این جراحی ها نیز ممکن است؛ نتیجه ی مطلوب حاصل نشود. احتمال پاره شدن دیسک جراحی شده بعد از عمل نیز ۴ درصد می باشد. زیرا امکان برداشت کامل دیسک حتی، به وسیله تهاجمی ترین پزشکان و جراحان نیز وجود ندارد و امکان برداشت حداکثر یک چهارم دیسک در جراحی وجود دارد. البته اعتقاد گروهی از پزشکان برداشتن کامل دیسک و قرار دادن یک دیسک مصنوعی به جای آن است؛ درست مشابه کاری که در مفصل زانو انجام می شود. گروهی دیگر نیز بر این اعتقادند که باید با استفاده از روش میکروسکوپی دیسک را برداشت و به وسیله پیچ و یا کیج دو مهره را به هم متصل کرد. و از این طریق خطر بازگشت دیسک را کاهش داد. ولی همه جراحان این روش را قبول ندارند. اعتقاد ۷۰ تا ۸۰ از درصد از جراحان تنها برداشتن هسته ی دیسک، بدون جاگذاری وسایل دیگر است.

روش هایی که برای درمان دیسک پاره شده ی کمر استفاده می شوند؛ شامل دو دسته ی روش های تهاجمی و کم تهاجمی می باشند. جراحی باز و جراحی باز میکروسکوپی در دسته روش های تهاجمی قرار می گیرند. در روش جراحی باز می توان از بیهوشی عمومی و یا بی حسی موضعی برای انجام عمل استفاده کرد. برای خارج کردن دیسک لازم است لامینا، همان استخوانی که روی ریشه های عصبی قرار گرفته و آن ها را پوشانده است را برداشت. سپس ریشه ی عصبی، را به یک طرف که معمولا طرف داخل است کشاند و دیسک را از زیر این ریشه خارج نمود. عمل لامینکتومی و فورامینوتومی همراه با دیسککتومی از دیگر نام های این جراحی هستند.

جراحی دیسک کمر به روش بسته چگونه انجام می شود؟

این جراحی، به دلیل این که بدون استفاده از چاقو و برش انجام می شود به آن جراحی دیسک کمر بسته می گویند. در این شیوه آندوسکوپ و یک سوزن را از طریق سوراخ ایجاد شده در پوست به فضای دیسک می فرستند. خود جراحی به روش بسته دو نوع دارد؛ ۱- جراحی لیزری ۲- جراحی آندوسکوپی

جراحی دیسک کمر به روش باز چگونه انجام می شود؟

در این شیوه، جراح به کمک چاقو شکافی را در ناحیه ی پشت بیمار ایجاد می کند. سپس جراح عضلات ناحیه ی برش زده را به یک طرف کنار زده و با برداشتن لامینا، همان استخوانی که روی ریشه عصبی قرار گرفته است؛ ریشه عصبی را به یک طرف هل می دهد و از پشت ریشه دیسک را خارج می نماید. جراح در این شیوه معمولا از میکروسکوپ کمک می گیرد.

کدام یک از دو روش باز و بسته جراحی دیسک کمر بهتر هستند؟

به طور معمول فاکتورهایی از جمله سن بیمار، وضعیت پزشکی او و نوع دیسک کمر در انتخاب شیوه و روش جراحی توسط جراح تاثیرگذار می باشند. ولی به طور معمول جراحی باز و یا میکروسکوپی دیسک کمر، بهترین شیوه شناخته می شود. در موارد کوچک بودن دیسک و همچنین مواردی که امکان درمان آن ها با روش بسته وجود دارد؛ جراح از جراحی دیسک کمر بسته استفاده می کند. در مواردی که دیسک همراه با علائم عصبی بوده و یا بزرگ باشد لازم است؛ دیسک به روش باز و با دید کامل جراح خارج شود. بنابراین جراحی باز دیسک کمر بهتر است. اما در مواردی که این روش برای بیمار همراه با ریسک بالا باشد و یا دیسک پارگی و خرابی کمی داشته و بدون بروز علائم عصبی باشد؛ جراحی به روش بسته گزینه ی مناسب تری می باشد.

• درباره گردن درد عصبی چه می‌دانید؟

معرفی انواع روش های جراحی دیسک کمر:

• جراحی لامینکتومی دیسک کمر: این روش جزء قدیمی ترین شیوه های جراحی دیسک کمر محسوب می شود. در جراحی لامینکتومی، کانال نخاعی که به وسیله ی  استخوان های لامینا نامی پوشیده شده است؛ توسط جراح باز می شود. در ادامه برای رسیدن به ریشه ی عصبی، قسمت هایی از لامینا و لیگامان فلاوم برداشته می شود. سپس ریشه ی عصبی به یک سمت هل داده می شود و دیسک از پشت این ریشه خارج می گردد. جراحان سال ها این شیوه را بدون استفاده از میکروسکوپ انجام می دادند.
• جراحی میکروسکوپی دیسک کمر و یا میکرودیسککتومی: در جراحی میکروسکوپی دیسک کمر که با ظهور میکروسکوپ رواج پیدا کرد؛ تمام مراحل روش قبلی انجام می شود و تنها فرق آن با روش قبلی ایجاد شکاف کمتر و برداشتن بخش کوچکتری از استخوان لامینا و همچنین استفاده از میکروسکوپ در زمان عمل می باشد. استفاده از میکروسکوپ با نور بهتر برای مشاهده دیسک و ریشه ی عصبی، برای جراح این امکان را فراهم می کند؛ که تصویر بزرگ تر، واضح تر و درشت تری از ریشه ی عصبی داشته باشد و بافت های مختلف را خیلی راحت تر شناسایی کند.
• جراحی آندوسکوپی دیسک کمر: اولین بار جراحی به نام پرویز کامبین که یک پزشک ایرانی ساکن آمریکا بود؛ این روش را به دنیا معرفی نمود. جراحی آندوسکوپی دیسک کمر بسیار آسان بوده و با کمترین دستکاری و تغییر کانال نخاعی همراه می باشد. در این شیوه، برای برداشتن دیسک سوراخی در فضای بین مهره ها ایجاد می شود و سوزنی را وارد دیسک نموده و سپس لوله هایی شبیه آنتن رادیو که قطر آن ها به تدریج بیشتر می شود؛ را به فضای دیسک وارد می کنند. در نهایت لوله ی باریکی به نام آندوسکوپ را که لنز نیز به آن متصل است به فضای دیسک وارد و دیسک را خارج می کنند. احتمال چسبندگی در جراحی آندوسکوپی کم تر می باشد.
• انواع تمرین ورزشی ایزومتریک برای گردن

• جراحی دیسک کمر به کمک لیزر: این شیوه با نام percutaneous lumbar disc decompression نیز شناخته می شود. جراحی دیسک کمر با لیزر، در موارد کامل نبودن پارگی دیسک مورد استفاده قرار می گیرد و در آن به کمک یک سوزن و فیبر نوری اشعه ی لیزر را به فضای دیسک وارد می کنند. ورود این اشعه لیزر، باعث سوزانده شدن مرکز دیسک و ایجاد سوراخ میکروسکوپی در آن می شود. در نتیجه فشار داخل دیسک کاهش می یابد. جراح برای به داخل کشیدن هسته ی دیسک و فاصله دادن آن از ریشه عصبی و در نهایت بهبود درد بیمار سعی می کند یک فشار منفی ایجاد کند.
• 5 ورزش برای درمان دیسک گردن

• روش تزریق های اپیدورال یا تزریق فاست: این شیوه جزء روش های جراحی به حساب نمی آید. و در آن بر روی ریشه عصبی و یا مفاصل ستون مهره ها که به آن ها فاست نیز می گویند؛ تزریق هایی صورت می گیرد.

تمام این روش هایی که در بالا به آن ها اشاره شد موارد استفاده خاص خود را دارند. برای مثال استفاده از لیزر در مواردی که نیاز است؛ عمل جراحی باز انجام شود مناسب نمی باشد. روش های کم تهاجمی مانند لیزر، تزریق اپیدورال و فاست، بیشتر در مواردی استفاده می شود که جراح می خواهد در مورد خوب بودن و یا خوب نبودن نتیجه جراحی اطمینان پیدا کند. اگر روش های کم تهاجمی  باعث بهبودی موقتی درد بیمار شوند در نتیجه، نتایج جراحی او نیز خوب خواهد بود.

علت بی حس شدن پا در نتیجه جراحی دیسک کمر:

جراحی های رفع فشار کمر، در برخی بیماران همراه با عارضه ی ضعف و بی حسی در یک یا هر دو پا همراه است. این عارضه ی غیر معمول می تواند جدی و خطرناک باشد. این آسیب های عصبی و فلج که در نتیجه جراحی ایجاد می شوند می توانند علت های مختلفی داشته باشند؛ که برخی از آن ها عبارتند از:

• بروز خونریزی در ستون فقرات ( هماتوم های خارج ریشه ای ستون فقرات )
• نشتی مایع نخاعی، که در نتیجه ی پاره شدن پرده ی اطراف ریشه ی عصبی ایجاد می شود.( دورتومی اتفاقی)
• آسیب دیدن تصادفی رگ های خونی، که نقش آن ها تامین خون مورد نیاز برای نخاع است‌.
• آسیب های حاد عصبی در زمان جا به جا کردن اعصاب توسط جراح در حین عمل

احساس بی حسی در ساق پا و یا سوزن سوزن شدن پاها بعد از عمل به دلیل این که جزء عارضه های عصبی اساسی است؛ می تواند نگران کننده باشد. سوال دیگری که در این رابطه مطرح می شود؛ این است که:

آیا بی حس شدن پاها بعد از جراحی ستون فقرات طبیعی تلقی می شود؟ و آیا این بی حسی دائمی است یا موقتی؟

بیشتر بیمارانی که دارای مشکل بی حسی پاها هستند؛ برای رفع این مشکل جراحی های ستون فقرات را انجام می دهند؛ بنابراین باقی ماندن این مشکل بعد از جراحی می تواند باعث ایجاد احساس ناامیدی و نگرانی در این بیماران شود.

آسیب ریشه ی عصبی که در داخل ستون فقرات قرار گرفته است؛ علت بیشتر بی حسی های پا می باشد. بیشتر روش های درمانی کم تهاجمی نیز برای برداشتن فشار وارده، بر روی ریشه ی اعصاب انجام می شوند؛ بنابراین باقی ماندن مقداری بی حسی در ناحیه پاها بعد از جراحی ستون فقرات طبیعی محسوب می شود. البته در مواردی بیمار بلافاصله بعد از جراحی گزارش بهبود درد و بی حسی پاها را می دهد. برای بیماران دیگر نیز از بین رفتن درد کمی زمان بر است.

بی حسی در پاها چه زمانی نگران کننده است؟

بیماران باید هر نوعی از بی حسی های بعد از عمل را سریعا با پزشک جراح خود مطرح نمایند. البته بیشتر بی حسی ها نگران کننده نیستند؛ اما افزایش قابل توجه درد و بی حسی در هفته های اول بعد از جراحی نیاز به پیگیری دارد و ممکن است نشان دهنده ی مسئله ی جدی تری باشد. بنابراین نیاز است؛ بیمار یا اطرافیان بلافاصله با جراح تماس بگیرند و موضوع را با او مطرح کنند.

• تمرینات آبی برای درمان دیسک کمر در استخر

روابط زناشویی بعد از جراحی دیسک کمر:

در تحقیقات صورت گرفته در این رابطه به این نتیجه رسیده اند؛ که در بین گروه بزرگسالان مبتلا به دیسک کمر تقریبا ۳۷ درصد آن ها در زمان برقراری رابطه جنسی دچار مشکلات و سختی هایی می شوند. و ۷ درصد از این افراد نیز مختل شدن روابط جنسی خود را در نتیجه دردهای کمر گزارش می کنند.

در ابتدا نیاز است؛ که علت های مختلف کمر درد را فهمید و اینکه چگونه پوزیشن و حالات به طور مستقیم و یا غیرمستقیم در میزان این دردها تاثیر می گذارند‌. این موضوع مخصوصا در افراد مبتلا به فتق دیسک و لغزش دیسک صادق است. بنابراین زمان بروز کمر دردها را باید به دقت بررسی و ارزیابی کرد.

کمردردهایی که در نتیجه مشکلات دیسک هستند؛ در زمان خم شدن بیمار به جلو بیشتر می شوند.( که به این حالت، خم کردن ستون فقرات به جلو یا فلکشن می گویند.) خم کردن ستون فقرات به عقب و یا اکستنشن می تواند در بهبود این دردها موثر باشد. بنابراین بهتر است؛ از پوزیشن های جنسی استفاده شده که این خم شدن های به جلو را به حداقل برساند و یا اکستنشن های بیشتری داشته باشد. قبل از داشتن رابطه ی جنسی بهتر است تعیین شود؛ که امکان قوس دادن ستون فقرات و خم شدن بدون درد امکان پذیر است یا نه؟ رعایت این موارد در کم شدن درد کمر حین برقراری روابط جنسی تاثیرگذار است. 

توضیحی درباره جراحی دیسک گردن و انواع شیوه های آن:

این جراحی در واقع درمانی است؛ که هدف آن برطرف نمودن و بهبود مشکلات حاد مربوط به مفاصل و دیسک گردن می باشد. استخوان بندی گردن انسان را تعدادی مهره و ناحیه ای به نام دیسک در بین آن ها تشکیل می دهد.

به غضروفی که که فاصله ی بین مهره های گردن را پر می کند؛ دیسک گردن می گویند. این دیسک، علاوه بر کمک به حرکت ستون مهره ها، از وارد شدن فشار به آن جلوگیری می کند. مایعی ژلاتینی، فضای خالی موجود در داخل این دیسک ها را پر می کند. این مایع در هنگام حرکت، عملکردی مشابه یک بالش داشته و باعث حرکت نرم تر مهره ها روی همدیگر می شود.

عوامل مختلفی از جمله، وارد شدن فشارهای شدید در ناحیه گردن باعث ترک خوردن دیسک گردن و پارگی آن می شود. در نتیجه ی این پارگی، مایع ژلاتینی موجود در داخل دیسک به بیرون نفوذ می کند و فشارهایی را به نخاع وارد می کند. این فشار، باعث می شود که چرخاندن سر به اطراف با درد شدیدی همراه باشد. گذشت زمان نیز به بهبودی این دردها کمکی نمی کند و حتما فرد باید تحت عمل جراحی دیسک گردن قرار بگیرد.

تکنیک ها و روش های درمانی مختلفی برای انجام عمل دیسک گردن وجود دارد. جراح با توجه به وضعیت بیمار و موارد دیگر در مورد انتخاب روش درمانی او تصمیم گیری می کند.

• دیسک گردن چیست؟

انواع روش های جراحی دیسک گردن:

هر کدام از روش های مختلف جراحی دیسک گردن، دارای مزایا و معایبی هستند. جراح سعی می کند بهترین شیوه را برای برطرف کردن مشکل بیمار و بهبود دردهای او انتخاب کند. روش های جراحی دیسک گردن عبارتند از:

جراحی دیسک گردن از جلو:

در این شیوه جراح، جراحی را از جلوی گردن یا anterior انجام می دهد. در زمانی که مشکل ایجاد شده در دیسک گردن باعث وارد شدن فشار زیادی به ریشه ی عصبی گردن و یا نخاع شود این شیوه برای جراحی انتخاب می شود.

در روش جراحی دیسک گردن از جلو، جراح برای ایجاد فضای مناسب و کافی، جهت دسترسی بهتر به عضلات، عروق و همچنین یک تا سه عدد از دیسک های ستون فقرات، به وسیله ی چاقو برش هایی به طول ۲ تا ۳ سانتی متر را در قسمت جلوی گردن ایجاد می کند.

برای این که جراح کار جراحی ستون فقرات را آغاز نماید. ابتدا باید عضلات و عروقی را که در جلوی گردن قرار دارند کنار بزند. بعد از انجام این کار، جراح مکان دقیق ضایعه را با کمک یک دستگاه رادیوگرافی تعیین می کند.

در ادامه جراح مایع مفصلی را که از دیسک خارج شده است؛ به کمک میکروسکوپ و اکارتور که یک ابزار جراحی است خارج می کند. سپس جراح لب های ناحیه آسیب دیده را با کمک میکروسکوپ جمع می کند و استخوان هایی که باعث ایجاد فشار روی ریشه ی عصبی و نخاع می شوند؛ آزاد می نماید.

اجزای اضافی دیگری که باعث ایجاد فشار روی نخاع می شوند؛ نیز برداشته می شوند و فضای خالی به وجود آمده به وسیله ی ابزارهای مخصوصی پر می شود. در برخی موارد جراح برای پر کردن فضای خالی دیسک ها از دیسک مصنوعی استفاده می کند.

بعد از این روش جراحی بیمار بعد از عمل بهبودی بالایی پیدا کرده و دردهایی که در نتیجه فشار دیسک بر روی نخاع و ریشه ی عصبی ایجاد شده بودند کاهش چشمگیری پیدا می کنند. در برخی موارد دردهای کمی توسط بیمار بعد از عمل گزارش می شود؛ که با گذشت زمان بهبود می یابند.

در جراحی گردن از جلو، مدت زمان مورد نیاز برای بستری و استراحت بیمار در بیمارستان، یک روز بوده و پس از آن بیمار می تواند بر حسب تشخیص پزشک به روال عادی زندگی خود برگردد.

• بعد از عمل دیسک گردن چه باید کرد؟

جراحی دیسک گردن از پشت:

این شیوه جراحی در مواردی استفاده می شود؛ که بیمار علاوه بر داشتن مشکلات دیسک گردن، مشکلات دیگری مانند تنگی کانال نخاعی و یا بیماری OPLL نیز دارد.

شیوه ی انجام این جراحی به این صورت است؛ که بیمار باید روی شکم دراز بکشد و پس از بیهوش کردن بیمار، در قسمت پشت گردن او برشی به طول ۱۰ سانتی متر ایجاد می شود. سپس عضلات، مهره ها و استخوان هایی که باعث ایجاد فشار روی نخاع و ریشه ی عصبی می شوند؛ برداشته می شوند. در نتیجه با برداشتن فشار از روی نخاع، نخاع کاملا آزاد می شود.

در ادامه نیز جراح مایع نخاعی نشت کرده به بیرون را خارج نموده و دیسک پاره شده ای را که باعث ایجاد فشار روی نخاع می شود بیرون می کند و به جای آن یک دیسک مصنوعی قرار می دهد. در مواردی و با توجه به شرایط بیمار، جراح ممکن است؛ از پیچ و مهره، فیوژن و یا مهره های پشت گردن جهت پیوند زدن استفاده کند. بیمار یک تا دو روز بعد از این جراحی در بیمارستان بستری می شود؛ تا شرایط او تحت نظر باشد. پس از آن بیمار می تواند به امور روزمره ی خود بپردازد.

برای افراد با تنگی کانال نخاع، جراحی دیسک گردن از پشت گزینه درمانی مناسبی می باشد.

جراحی ۳۶۰ درجه یا همزمان دیسک گردن:

این شیوه در موارد حاد و اورژانسی مورد استفاده قرار می گیرد؛ و در آن به صورت همزمان جراحی هم از پشت گردن و هم از جلوی گردن انجام می شود. به همین جهت با این اسم نام گذاری شده است.

جراحی همزمان، برای بیمارانی که تنگی دیسک گردن آن ها بسیار شدید است و فشار بسیار زیادی را روی نخاع وارد می کند؛ استفاده می شود. این شرایط به دلیل بالا بودن فشار وارده بر روی ریشه های عصبی و نخاع بسیار خطرناک و حساس می باشد. بنابراین نیاز است؛ جراحی هم از قسمت جلو و هم از قسمت پشت گردن انجام گیرد. زمان مورد نیاز برای بستری بیمار بعد از این جراحی یک تا دو روز است؛ بعد از آن براساس تشخیص جراح بیمار مرخص می شود.

جراحی دیسک گردن با استفاده از لیزر:

 این روش، جزء درمان های موثر و کارآمد دیسک گردن بوده و قبل از انجام آن نیاز است؛ از ناحیه مورد نظر عکس رادیولوژی گرفته شود. سپس یک فیبر نوری را به کمک یک سوزن نازک به داخل دیسک پاره شده وارد می کنند. این فیبر انرژی لیزر را به طور مستقیم به دیسک پاره شده می تاباند. اشعه ی این لیزر، باعث تبخیر شدن مایع ژلاتینی داخل دیسک می شود. در نتیجه با خارج شدن باقی مانده مواد، ریشه عصبی و نخاع آزاد می گردند.

انرژی این لیزر به وسیله ی سلول های داخل بافت، اعصاب و دیسک کمر جذب می شود. در نتیجه درد و التهاب ناحیه مورد نظر بسیار کم می شود و غشای خارجی دیسکی که پاره شده بهبود می یابد. این انرژی همچنین باعث بهبود عملکرد دیسک و بازسازی شکل آن نیز می شود.

این شیوه با شیوه های جراحی دیسک گردن از پشت و جلو بسیار متفاوت است‌. و در آن برخلاف این دو روش که در آن ها با استفاده از چاقو برش ایجاد می شود و دیسک پاره شده و مایع خارج می شوند؛ فقط یک برش برای وارد کردن فیبر نوری ایجاد می شود. بعد از تبخیر شدن مایع به وسیله ی انرژی این لیزر، دوباره این مایع به داخل دیسک برمی گردد و فضای خالی ایجاد شده را پر می کند؛ در نتیجه دیگر نیازی به استفاده از دیسک مصنوعی وجود ندارد.

• همه چیز درباره دیسک گردن

مراحل این جراحی عبارتند از:

۱- اولین کار خواباندن بیمار به شکم و یا پهلو می باشد.

۲- محل مورد نظر با استفاده از داروی بی حسی موضعی، بی حس می شود.

۳- برای جلوگیری از ورود میکروب ها و باکتری ها به داخل بدن، با استفاده از مواد استریل، ناحیه ی مورد نظر ضدعفونی می شود.

۴- سپس محل دیسک آسیب دیده را به کمک بازوی فلوروسکوپ تعیین می کنند.

۵- در ادامه برای تعیین مکان دقیق دیسک آسیب دیده، یک سوزن به اندازه ی یک تا دو سانتی متر وارد پوست و ناحیه ی آسیب دیده می کنند.

۶- وقتی که این سوزن به حلقه ی دیسک مورد نظر برسد؛ به اندازه یک سانتی متر آن را به داخل می فرستند؛ انرژی لیزر باعث تبخیر شدن بافت نرم دیسک می شود.

۷- جراح با استفاده از یک نمایشگر، انجام تمام این مراحل را در داخل بدن مشاهده می کند به همین دلیل درصد خطای این شیوه بسیار کم است.

معایب جراحی ستون فقرات با استفاده از لیزر:

این شیوه، نیز همانند سایر روش های جراحی دارای خطرات احتمالی است؛ که برخی از آن ها عبارتند از:

خطر قرار گرفتن بیش از حد در برابر اشعه ی لیزر

عدم بسته شدن محل خروج مایع به کمک لیزر و بازگشت بیماری و درد فرد

آسیب دیدن اعصاب به وسیله لیزر

خطا در مکان دقیق آسیب و سوختگی قسمت های دیگر توسط لیزر

• انواع ورزش مناسب سرخوردگی مهره کمر

نتیجه جراحی های دیسک گردن:

انجام جراحی دیسک گردن، باعث کاهش چشمگیر درد بیمار می شود. بعد از این عمل دردهای کتف و دست نیز برطرف می شوند. دردهای ناحیه گردن و حلق که مربوط به جراحی هستند؛ خیلی خفیف بوده و طی گذشت ۲۴ ساعت بعد از جراحی، بهبود پیدا می کنند.

عملکرد دیسک گردنی که جراحی شده است؛ تقریبا بعد از گذشت چند روز برمی گردد. قسمت آسیب دیده نیز به مرور زمان و با گذشت چند ماه بهبود پیدا می کند. بیمار می تواند با استفاده از یک گردنبند طبی دو روز بعد از عمل جراحی فعالیت های روزانه خود را از سر بگیرد. لازم است؛ که تا یک هفته بعد از عمل از آنتی بیوتیک ها تجویز شده توسط پزشک و غذاهای نرم و آبکی استفاده شود.

بیمار، همچنین فعالیت های عادی روزانه خود را می تواند یک ماه بعد از عمل انجام دهد و برای تقویت عضلات آن ناحیه از ورزش و فیزیوتراپی استفاده کند.

• انواع ورزش برای درمان دیسک کمر

جراحی دیسک گردن چه عوارضی دارد؟

به دلیل حساسیت بالای قسمت گردن و نخاع،  پزشکانی که این جراحی را انجام می دهند تخصص و مهارت بالایی داشته و از میکروسکوپ های پیشرفته استفاده می کنند؛ در نتیجه عوارض این عمل بسیار کم می باشد. ولی مواردی مثل دیر مراجعه کردن بیمار و به تعویق افتادن زمان عمل باعث می شود که فشارهای وارده بر نخاع و ریشه ی عصبی زیاد شده و باعث ایجاد درد و التهاب شدید شود.

برخی از عوارض این جراحی عبارتند از:

• بهبود نیافتن محل زخم بعد از عمل
• آسیب دیدن عروق، عضلات و اعصاب حین عمل
• به وجود آمدن مشکلاتی در حس و یا حرکت
• به وجود آمدن تغییرات موقتی در ناحیه صورت
• دردهای سرویکال
• به وجود آمدن سرگیجه و برهم خوردن تعادل فرد
• عفونت کردن محل جراحی

این عوارض در زمانی که بیمار در زمان مناسب نسبت به درمان اقدام کند؛ خیلی کم ایجاد می شوند. ولی مراجعه دیرهنگام عوارض و مشکلات جبران ناپذیری را برای فرد ایجاد می کند.

• سرخوردگی مهره کمری چیست؟

عوامل موثر در مدت زمان بهبودی:

عوامل متعددی در مدت زمان لازم جهت بهبودی و درمان این بیماران دخیل هستند. دو عامل مهم در مدت زمان لازم برای این بهبودی، روش مورد استفاده برای جراحی و وضعیت فرد بعد از عمل می باشند. بقیه عوامل عبارتند از:

• سن فرد: مدت زمان لازم جهت بهبودی و بازگشت به روال عادی زندگی در افراد جوان تر کم تر بوده و همچنین عوارض بعد از عمل نیز در این افراد خیلی کمتر از افراد مسن می باشد.
• سلامتی فرد: وجود بیماری های دیگر در فرد باعث طولانی شدن زمان بهبودی می شود. استعمال دخانیاتی مثل سیگار، چاقی و داشتن اضافه وزن، مصرف الکل و داشتن بیماری های مزمن اثر منفی بر بهبود زخم می گذارند.
• سبک زندگی فرد: داشتن یک زندگی فعال و سالم با انجام فعالیت های ورزشی به طور مداوم و منظم تاثیر زیادی در سرعت بهبودی بیمار دارد و باعث می شود بیمار خیلی راحت تر این زمان را سپری کند.
• Disc surgery